สิ่่่ิงที่มีค่า ที่เรียกว่าความน่าเชื่อถือ

พ่อคะ เมื่อวานนี้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้คิด นึกถึงคำสอนของพ่อ ตื่นมาตี 4 อดใจไม่ได้ ที่จะถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ แตงหาคนมาแชร์บ้านเช่า (2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ 2000 เหรียญออสเตรเลีย คนเดียวไม่ไหว หารสองดีที่สุด) มีคนติดต่อมาหลายคน แต่แตงติดใจสาวสิงคโปร์ทำงานกับกระทรวงกลาโหมของออสเตรเลีย มาดูบ้านแต่เช้าตรู่ แต่งตัวดี ท่าทางสุภาพ เอกสารพร้อม พอนัดวันมาทำสัญญาจริง แตงกับเจ้าของบ้านรอเก้อ ไม่มา ไม่บอกล่วงหน้า โทรไปถามก็บอกว่าเขาอยากย้ายเข้ามากับเพื่อน เราก็อ้าว ไหง เป็นงั้นล่ะ พวกเราก็งงงงงงง รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆคนเรา แต่รู้ตอนนี้ก็ดีกว่ารู้เมื่อเขาย้ายเข้ามาแล้ว แล้วมีปัญหาทีหลัง

แตงก็เลยเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสนั่งจับเข่าคุยกับเจ้าของบ้านแทนว่า เราจะเอาอย่างไรดี แผนหนึ่ง สอง สาม มาคิดดูแล้วถ้าหาคนไม่ทันจริงๆก็อาจจะเอาระยะสั้นไปก่อน ถ้าไม่ถูกใจจริงๆก็เสียเงินเพิ่ม ซื้อเวลาไป ตอนนี้ก็พอจ่ายได้ ช่วงเป็นนักเรียนทุนลำบากกว่านี้เยอะ

ก็รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อย การรอคอยเป็นเรื่องที่ทรมานใจได้ รอผลโรงเรียน รอผลงาน รอผลจากหมอ แต่ความแน่นอนในชีวิตคือ ความไม่แน่นอน รู้สึกเหมือนพอผ่านอะใรมาหลายอย่าง ก็เห็นว่าต้องหาวิธีการ รออย่างไรให้ทรมาน กระวนกระวายน้อยที่สุด เป็นเหมือนทักษะในชีวิตที่ไม่มีสอนในโรงเรียน อย่างที่พ่อเคยบอกแตงเมื่อ 15 ปีก่อน จำได้แม่นหน้าห้องสัมภาษณ์เอเอฟเอส ทุนไปแลกเปลี่ยนมัธยมปลายที่ประเทศออสเตรเลีย แตงอยู่ ม.4 เตรียมอุดม ข้อเขียนไม่มีปัญหา สัมภาษณ์เจอกรรมการถามคำถามทดสอบอารมณ์หน่อยคุมไม่อยู่ สรุปว่า IQ พร้อม EQ ไม่พร้อม ออกมาร้องไห้ฟูมฟาย พ่อบอกว่า แม้ถ้าได้ทุกอย่าง ดังที่คิด สิ้นชีวิตจะเอาของกองตรงไหน มีได้บ้างเสียบ้าง ช่างประไร ทีของใคร ทีของเขา เท่านั้นเอง

แตงถือคำสอนนี้มาตลอด ยิ่งหลายปีเข้า ก็ยิ่งเห็นความจริง ถ้าได้ แตงไม่กลัวค่ะ กลัวเวลาที่ไม่ได้ดั่งใจเนี่ยแหละ ร้อนรนกระวนกระวาย พอเรื่องนี้ได้ ก็ไม่กังวลเรื่องต่อไปแทน แล้วเมื่อไหร่จะหายเหนื่อยล่ะเนี่ย แต่แตงว่า แต่ละเรื่องที่เข้ามาเหมือนเป็นการทดสอบมากกว่า พอใจสงบ ควันจาง ก็พอเห็นทาง

แปลกดีที่แตงรู้สึกว่า บทเรียนจากเหตุการณ์ครั้งนี้ สำหรับแตงเป็นเรื่องของความน่าเชื่อถือของคน แม้สำหรับคนที่เราไม่รู้จักก็ตาม ยิ่งสำคัญกว่ากับคนที่เรารู้จัก ใกล้ชิด เงินซื้อไม่ได้จริงๆ แต่เวลาอาจช่วยพิสูจน์ได้ แตงก็ไม่ได้ว่าคนนั้นมาก เขาอาจมีสถานการณ์ที่เราไม่รู้ แต่อย่างน้อยก็รู้สึกดีว่าเจ้่าของบ้านก็เห็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของแตง แปลกใจในตัวเองเหมือนกันที่ไม่ตีโพยตีพายเท่าไหร่ เหนื่อยค่ะ เอาพลังงานมาคิดแผนสอง แผนสามดีกว่า

อยากบอกพ่อแค่นี้ละคะ รักพ่อที่สุด