10/02/2006

ขอเพียงทำดี

เฟลมมิ่ง เป็นชาวนาสก๊อตที่ยากจน วันหนึ่ง ขณะที่กำลังทำงานอยู่ เขาได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากหนองน้ำที่ไม่ไกลนัก เขาทิ้งเครื่องมือและรีบวิ่งไปยังหนองน้ำ ณ ที่นั้น เขาเห็นเด็กน้อยจมอยู่ในโคลนสีดำสกปรกถึงเอว กำลังดิ้นร้องครวญครางด้วยความหวาดกลัว ในที่สุดชาวนาก็ช่วยเด็กน้อยรอดพ้นจากความตาย

วันรุ่งขึ้น มีรถม้าคันหรูขับเข้ามาในชุมชนสก๊อตและหยุดตรงหน้ากระท่อมของเฟลมมิ่ง ขุนนางในชุดเต็มยศก้าวลงมาจากรถม้าและแนะนำตัวกับเฟลมมิ่งว่าเป็นพ่อของเด็กชายที่เขาได้ช่วยชีวิตไว้ และกล่าวต่อไปว่า

“ฉันต้องการตอบแทนบุญคุณของเธอ ด้วยเงินถุงนี้ที่ได้ช่วยชีวิตลูกฉันไว้“

ชาวนาตอบว่า “กระผมมิอาจรับเงินท่านได้ เพราะไม่ได้ช่วยลูกของท่านเพื่อหวังผลตอบแทนแต่ประการใด“

ขณะเดียวกันนั้น ขุนนางเห็นเด็กผู้ชายในวัยเดียวกับลูกชายยืนอยู่ที่ประตูกระท่อม จึงถามชาวนาว่า “นั่นคือลูกชายของเธอหรือ ?“

ชาวนาตอบด้วยความภาคภูมิใจว่า “ใช่ครับ “

ขุนนางพูดต่อไปว่า “ถ้ายังงั้น ฉันมีข้อเสนอกับเธอว่า ฉันจะอุปการะเลี้ยงดูและสนับสนุนการเรียนของลูกชายของเธอทุกอย่างเช่นเดียวกับลูกชายของฉันเอง ฉันมั่นใจว่า ถ้าเขาเหมือนกับพ่อ เขาจะเติบโตขึ้นเป็นคนที่เราทั้งสองจะภาคภูมิใจร่วมกันอย่างแน่นอน “

เฟลมมิ่ง ชาวนารับข้อเสนอ

ต่อมาลูกชายของเฟลมมิ่ง ได้เข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด ทันสมัยที่สุด และเรียนจบที่เซนท์ แมรี่ ฮอสปิตอล เมดดิคอล สคูล (St.Mary’s Hospital Medical School). ในกรุงลอนดอน ออกมาประกอบอาชีพจนกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงก้องโลกที่รู้จักกันในชื่อว่า เซอร์ อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง (Sir Alexander Fleming) ผู้ค้นพบยาเพนนิซิลิน

หลายปีต่อมา ลูกชายของขุนนางผู้อุปการะเซอร์ อล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง ป่วยเป็นปอดบวมและได้รอดชีวิตอีกครั้งด้วยเพนนิซิลิน

ขุนนางผู้นี้ คือ ท่านลอร์ด แรนดอล์ฟ เชอร์ชิล (Lord Randolph Churchill)

ลูกชายของขุนนางผู้นี้คือ เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิล (Sir Winston Churchill)


********************************

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า
โลกนี้กลม หมุนไปและวนกลับมา
จงทำงานโดยไม่ต้องกังวลถึงเงินทองที่จะได้
จงรักทุกคนโดยไม่ต้องคิดถึงความเจ็บปวดที่เคยได้รับ
จงเต้นรำให้สวยที่สุดโดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนดูหรือไม่
จงร้องเพลงให้ไพเราะที่สุด โดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนฟังหรือไม่
จงอยู่เสมือนว่าทุกหนทุกแห่งคือสวรรค์บน ดิน

ผู้แปลและเรียบเรียง
อนุกูล เยี่ยงพฤกษาวัลย์

0 Comments:

Post a Comment

<< Home